دودمان چینگ

پادشاهی چینگ بزرگ 大清
→   → ۱۶۴۴–۱۹۱۲ ←
پرچم دودمان چینگ (۱۹۱۲–۱۸۸۹)
سرود Gong Jin'ou 鞏金甌 "Cup of Solid Gold"
پادشاهی چینگ در سال ۱۸۹۰.
پایتخت	پکن
زبان‌(ها)	ماندارین، چینی، منچو، مغولی، تبتی، اویغوری، numerous regional languages and dialects of Chinese
دین	Heaven worship، شامانیسم، بودیسم، تائوئیسم، اسلام، مسیحیت، ادیان قومی چینی، دین‌های دیگر
دولت	پادشاهی مطلقه
امپراتوران
- ۱۶۴۴–۱۶۶۱	امپراتور شون ژی
- ۱۹۰۸–۱۹۱۲	امپراتور شوان تونگ
نایب‌السلطنه
- ۱۹۰۸–۱۹۱۲	Longyu
Prime Minister
- ۱۹۱۱	Yikuang
- ۱۹۱۱–۱۹۱۲	Yuan Shikai
دوره تاریخی	دوران امپراتوری
- سرنگونی دودمان مینگ	۲۵ آوریل ۱۶۴۴
- نبرد گذرگاه شانهای	۲۴ مه ۱۶۴۴
- نخستین جنگ چین و ژاپن	۱ اوت ۱۸۹۴ – ۱۷ آوریل ۱۸۹۵
- قیام ووچانگ	۱۰ اکتبر ۱۹۱۱
- انقلاب شین‌های	۱۲ فوریه ۱۹۱۲
مساحت
- 1760 est.	۱۳۱۵۰۰۰۰کیلومترمربع (۵٬۰۷۷٬۲۴۳مایل‌مربع)
- 1790 est. (incl. vassals)	۱۴۷۰۰۰۰۰کیلومترمربع (۵٬۶۷۵٬۷۰۲مایل‌مربع)
جمعیت
-  حدود ۱۷۴۰	۱۴۰٬۰۰۰٬۰۰۰
-  حدود ۱۷۷۶	۲۶۸٬۲۳۸٬۰۰۰
-  حدود ۱۷۹۰	۳۰۱٬۰۰۰٬۰۰۰
یکای پول	Tael (Tls.)

پرچم سلطنتی دودمان چینگ از سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۲ میلادی.

دودمان چینگ (چینی: 清朝; پین‌یین: Qīng Cháo; Wade–Giles: Ch'ing Ch'ao; IPA: [tɕʰíŋ tʂʰɑ̌ʊ̯])، که با نام‌های پادشاهی چینگ بزرگ، چینگ بزرگ، یا دودمان منچو نیز شناخته می‌شود آخرین سلسله پادشاهی در چین بود که از سال ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲ میلادی بر چین حکمرانی می‌کرد. این دودمان با براندازی دودمان مینگ به قدرت رسید و با تشکیل جمهوری چین عمر این سلسله پایان یافت.

این سلسله توسط قبیله خانوادهٔ جورچن آیسین گیورو منچو در منچوری واقع در شمال شرقی چین کنونی بنیان گذاشته شد. این امپراتوری در قرن ۱۸ به اوج خود رسید و از آن زمان رو به افول نهاد. دوران این سلسله همزمان با آغاز مدرن‌سازی چین و همچنین دخالت‌ها و کشمکش‌ها با دولت‌های استعماری بود. آخرین پادشاه این سلسله پویی در ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ از سلطنت خلع شد. یک رئیس قبیله کوچک جورچن-آیسین گیورو-به نام نورهاچی فردی که در واقع تابع مینگ بود، در اواخر قرن شانزدهم میلادی شروع به متحد کردن خانواده‌های جورچن به سیستمی نظامی به نام بنرها کرد و به مرزهای مینگ، مغولان و کره هجوم آورد.

جستارهای وابسته

فهرست شورش‌ها در تاریخ چین